Του Λίνου Υφαντή,
Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν είναι ποίημα που έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός το 1823, τμήμα του οποίου αποτελεί τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας (από το 1865) και της Κύπρου από το 1966. Αποτελείται από 158 στροφές ή 632 στίχους. Πολλές εξ αυτών αφορούν γεγονότα της Επανάστασης που συνέβησαν στην Αιτωλοακαρνανία και συγκεκριμένα στο Μεσολόγγι , τον Αχελώο και τη μάχη του Αγίου Βλασίου τον Γενάρη του 1823,
Την μελοποίηση του ύμνου πραγματοποίησε ο Νικόλαος Μάντζαρος, ο οποίος την υπέβαλλε στον Όθωνα το 1844. Τα αποσπάσματα που αφορούν το Μεσολόγγι αποδίδονται από τη χορωδία (ανδρικό φωνητικό Μείζον) στο 38:05-38:25 ενώ τα αποσπάσματα που αφορούν τη μάχη του Αγίου Βλασίου και τον πνιγμό των Τούρκων στον Αχελώο στο 46:24-47:08. Στη δεύτερη περίπτωση δεν αποδίδονται και οι 13 στροφές που αφορούν τη μεγαλειώδη αυτή νίκη του Γεώργιου Καραϊσκάκη, παρά μόνο οι στροφές 111 και 112.
Αναλυτικά οι στροφές είναι οι εξής:
Α. Για Μεσολόγγι:
88.
Πήγες εις το Μεσολόγγι
την ημέρα του Χριστού,
μέρα που άνθισαν οι λόγγοι *
για το τέκνο του Θεού.
Πήγες εις το Μεσολόγγι
την ημέρα του Χριστού,
μέρα που άνθισαν οι λόγγοι *
για το τέκνο του Θεού.
Β. Για Μάχη Αγίου Βλασίου-πνιγμός Τούρκων στον Αχελώο
105.
Κακορίζικοι, πού πάτε
του Αχελώου μες στη ροή, *
και πιδέξια πολεμάτε
από την καταδρομή
Κακορίζικοι, πού πάτε
του Αχελώου μες στη ροή, *
και πιδέξια πολεμάτε
από την καταδρομή
106.
να αποφύγετε! το κύμα
έγινε όλο φουσκωτό·
εκεί ευρήκατε το μνήμα
πριν να ευρείτε αφανισμό.
να αποφύγετε! το κύμα
έγινε όλο φουσκωτό·
εκεί ευρήκατε το μνήμα
πριν να ευρείτε αφανισμό.
107.
Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει
κάθε λάρυγγας εχθρού,
και το ρεύμα γαργαρίζει
τες βλασφήμιες του θυμού.
Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει
κάθε λάρυγγας εχθρού,
και το ρεύμα γαργαρίζει
τες βλασφήμιες του θυμού.
108.
Σφαλερά τετραποδίζουν
πλήθος άλογα, και ορθά
τρομασμένα χλιμιτρίζουν
και πατούν εις τα κορμιά.
109.
Ποίος στο σύντροφον απλώνει
χέρι, ωσάν να βοηθηθεί·
ποίος τη σάρκα του δαγκώνει
όσο οπού να νεκρωθεί·
110.
κεφαλές απελπισμένες,
με τα μάτια πεταχτά
κατά τ’ άστρα σηκωμένες
για την ύστερη φορά.
111.
Σβήεται —αυξαίνοντας η πρώτη
του Αχελώου νεροσυρμή—
το χλιμίτρισμα, και οι κρότοι,
και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.
112.
Έτσι ν’ άκουα να βουίξει
τον βαθύν Ωκεανό,
και στο κύμα του να πνίξει
κάθε σπέρμα Αγαρηνό·
Περισσότερα για τη μάχη του Αγίου Βλασίου:
Πηγή: agrinionews.gr